"शुद्ध जीवन"

आदरणीय न्यायाधीश, प्रिय कुटुंबातील सदस्य, सर्वांना शुभ दुपार!मी सनशाइन बा मधील वांग पिंगशान आहे.आज माझ्या भाषणाचा विषय आहे 'शुद्ध जीवन':

आपल्या दैनंदिन जीवनात, कामावर असो किंवा समाजात प्रयत्न करत असो, प्रत्येकाची आपली ध्येये असतात.तथापि, ही उद्दिष्टे साध्य करताना अनेकदा अडथळे येतात.त्यांच्यावर मात करण्यासाठी, वातावरणाशी जुळवून घेणे, भावनांवर नियंत्रण ठेवणे आणि सकारात्मक आणि आशावादी मानसिकतेने आव्हानांना सामोरे जाणे आवश्यक आहे.विश्वास ठेवा की नेहमी अडचणींच्या पलीकडे अशा पद्धती असतात ज्या आपल्या शुद्ध आत्म्याला आपल्याला पाहिजे असलेल्या गोष्टी प्राप्त करण्यास अनुमती देतात.आमच्या बालपणाबद्दल विचार करा - तो काळ होता जेव्हा आम्ही सर्वात निष्पाप आणि आनंदी होतो.तथापि, घराचे पालनपोषण सोडणे, समाजातील फसवणूक आणि विश्वासघात यामुळे माझ्या सुरुवातीच्या आकांक्षा आणि माझ्या हृदयातील शुद्धता हळूहळू नष्ट झाली.

मला अजूनही टेंगटेमधले पहिले दिवस आठवतात, अगदी अनोळखी वाटतात.कोणीही एकमेकांना ओळखत नव्हते आणि एकटेपणा जाणवत होता.कालांतराने मी सर्वांशी एकरूप होऊन जाईन असा विचार करून मी स्वतःला दिलासा दिला.माझ्या पहिल्या दिवशी, पर्यवेक्षकाने मला पुठ्ठा परिसरात एका सुंदर महिलेसोबत काम करण्यास सांगितले.सुरुवातीला, मला काम कसे हाताळायचे हे माहित नव्हते, म्हणून बाईंनी मला आधी पुठ्ठा कसा दुमडायचा हे शिकवले.काम केल्यानंतर, बराच वेळ उभे राहिल्याने माझे पाय खूप दुखत होते.माझ्या मनात, मी स्वतःला प्रोत्साहन दिले, 'थकवणारे किंवा कठीण असे कोणतेही काम नाही.जर इतर प्रत्येकजण करू शकत असेल तर मीही करू शकतो.'आठवडाभर टिकून राहिल्यानंतर पर्यवेक्षकाने माझी बदली स्क्रू लाइनवर केली.मला वाटलं, 'हे पण साधं काम आहे ना?'पर्यवेक्षक मला स्क्रू कसे हाताळायचे ते शिकवू लागले, त्यांना कडक करताना योग्य ऑपरेशन्स समजावून सांगू लागले.

त्याच्या बारकाईने आणि धीराने मार्गदर्शन केल्याबद्दल धन्यवाद, मी पॅकेजिंग विभागाच्या कार्यांमध्ये त्वरीत रुपांतर केले आणि त्यात प्रभुत्व मिळवले.आज, मी एक विशिष्ट प्रकरण सामायिक करू इच्छितो.जेव्हा मी 0188 वर काम करायला सुरुवात केली तेव्हा मला कोणताही पूर्वीचा अनुभव नव्हता.तथापि, व्यवस्थापक जियान शेंग यांच्यासोबत काम करताना, त्यांनी मला अनेक मूलभूत कौशल्ये शिकवली, विशेषत: नेल गन वापरणे आणि नखे बदलण्याची खबरदारी.त्याने नेल गन वापरताना हाताच्या योग्य स्थानावर भर दिला.

जेव्हा अडचणी येतात तेव्हा त्यांना तोंड देण्याचे धैर्य आपल्यात असले पाहिजे.अडथळ्यांचा सामना करताना आपण आत्मविश्वास गमावू नये.मी प्रत्येकाला अडचणींना तोंड देण्याचे आवाहन करतो;त्यांच्यावर मात करूनच आपण स्वतःला पराभूत करू शकतो.काम सोपे नाही;आम्ही आमच्या भूमिकांमध्ये उत्कृष्ट असणे आणि विविध विभागांना सहकार्य करणे आवश्यक आहे.त्याच बरोबर नवीन ज्ञान आणि कौशल्ये शिकण्यासाठी सतत प्रयत्न केल्याने आपण अधिक चांगले बनू शकतो.या कंपनीत सामील होऊन मी भाग्यवान समजतो.जरी मला तात्विक चिंता आणि कामाशी संबंधित चिंता होत्या, तरीही येथील कामाचे वातावरण, सर्वांचा उत्साह आणि संचालक किउ यांची कठोर परिश्रम करण्याची भावना आम्हाला अधिक चांगले बनवेल.

माझ्या संपूर्ण भाषणाचा शेवट!ऐकल्याबद्दल सर्वांचे आभार!धन्यवाद, सर्वांना.